Que i avè dias, o meilèu annadas, qu’un obratge lexicografic dedicat a la lenga e a la literatura occitana deus sègles xvi e xvii, seriós e rigorós com lo publicat uei per Florian Vernet, n’èra pas estat imprimit. Bastit en tot partir deu tribalh d’edicion critica de la Perlo deys Musos Provençalos de Gaspard Zerbin, puish de l’estudi d’autes tèxtes d’aquera tempsada, qu’amassa los dísers los mei esquerrièrs, los sens disparièrs de cada mot o expression dab ua garba abondosa de citacions gessidas de las òbras estudiadas.

Las produccions principaus de la literatura provençau de la tempsada barròca – mot qui’ns sembla de maishant definir – despuish 1530, annadas d’escritura de las Chansons du Carrateyron d’Ais dinc a 1673, dusau edicion de la parafrasa deus psaumes de la peniténcia de J. Sicard (la prumèra edicion de 1656 n’ei pas repertoriada) que son atau espepissadas.

Com ei dit per F. Vernet eth medish, los tèxtes estudiats dens lo son lexic son tà la maja part òbras carnavalèscas o trufandècas qui emplegan plan sovent un vocabulari verd e grossièr, mentre que las òbras de tematica religiosa o espirituau, a despart de la parafrasa de Sicard, son pòc representadas. Edicions de nadaus (1649, 1654), d’autas parafrasas de psaumes (ms de Carpentràs), l’òbra religiosa deu marselhés Murayre (1666) o lo laus poëtic de Maria Magdalena (1669) qu’aurén atau podut balhar ua auta part deu vocabulari occitan de Provença.

Las entresenhas bibliograficas e las referéncias de las edicions son ací clarament presentadas e la preséncia de las còtas de bibliotècas taus exemplars de las edicions originaus qu’ei de saludar tà perméter recèrcas mei aisidas (mentavem totun la referéncia navèra de l’Elegio Prouvençalo de B. Deborna a la BN de París : Ye 12 565 en plaça de l’anciana còta Y 6 221.

Quauquas poquetas pècas totun dens la presentacion de l’obratge : la hrèita de paginacion e la preséncia de verguetas drin caminairas, degudas au mòde de sasida e de realizacion qui n’ei pas estada hèita per un impremedor professionau. Mes aquò hasè dilhèu besonh tad amermar lo prètz deu libe e poder gessir fin finala. Mes, tau com ei, aqueste tribalh que renderà servicis màgers tà tots los cercaires, estudiants, o « simples » legedors.

Aquera beròja produccion, presentada dab modestia per Florian Vernet, qu’amuischa çò que pòden portar a l’estudi de la lenga e de la literatura, mes tanben a l’estudi deus usatges culturaus e de la societat sancèra, l’inventari e l’analisi deus tèxtes dens las edicions originaus, en tot arrespectar la grafia deu temps, quauqu’un còp cambiadissa.

Un tribalh de perseguir e d’espandir, si’s pòt, aus autes parçans occitans e a d’autas òbras literàrias tà compréner los escambis autan lingüistics com literaris e las singularitats de cada autor, de cada òbra, de cada parçan, de cada pausa tanben de la creacion literària occitana.