La petita tropa era crebada. Après la ruda montada de la matinada, avançavan aurá sus lo plateu, e los sacs d’eschina lor pesavan de mai en mai. Dos jorns de reng s’eran nonmàs noirits de puréia desidratada, de fromatge e de frucha secha. Punharián pas ‘ribar en Albertacce, e raibavan desjà de la bona sopa que segur los i esperava.

Lo solelh començava de baissar. Dins lo vilatge, aviseran una auberja que semblava plan convidosa e s’i arresteran per demandar si lor seriá possible de minjar queste ser. Demanderan tanben plan onestament onte podián montar lors tendas, e l’aubergista lor indiquet un endrech a la sortida de la vila que podiá far l’afar.

Ma fe, quò era un brave prat, tot planier emb un mureton de peiras sechas, mai un ase que còp sec se botet de bramar tota sa jòia de los veire ‘ribar aquí ! Quilheran las tendas, l’i agalheran lor besunha, sacs per durmir bien desplejats, vestits bien pingolhats, e se’n aneran minjar. L’afar de l’ase era estat viste reglat. Quauqu’un li aviá balhat quauques somnifères a l’escondut, e la messa era estada lèu dicha : degun l’auviá pus.

A, quela sopa fuguet miraudiosa ! Jamai degun ne’n aviá saborat de tan bona ! Torneran au campament tot rejauvits, mai la testa lor virava un pauc, que chau ben acompanhar la vianda mai lo fromatge de quauque vin reviscolaire. Mas quante arriberan… A malurós ! Quò era l’abominacion de la desolacion ! Ne’n cresián pas lo pauc que podián trasveire a la clardat de lors lampas de pòcha. Totas las tendas eran per terra, desfonsadas, abasidas, las troças per la toaleta esbolhadas, de dentifrice e de crema solara pertot, las pòchas de frucha secha e los paquets de pastissons esbudelats, meitat craunhats, los sacs de durmir deissebrats, espelhassats, mai una escudela d’aluminiom qu’era estada deisseparada de sas sòrs, e que s’i vesiá plan la piada d’un ganhon, d’un ganhon còrse quò s’entend !

Dins la nuech s’auvián de rondinadas, de bruchs de fuelhas chaupidas, e en levar los uelhs vegueran au fons dau prat dos o tres copables que s’eslunhavan, sens puna vergonha, coma s’avián complit un brave pretzfach. Avián venjat l’ase !