Dins aqueste roman, coma sovent, amb Florian Vernet, siam dins la sciéncia-ficcion, çò classic : projeccion dins lo futur a partir dau monde reau. Avèm aquí dos mondes parallèls designats per M1 e M2, siaga « lo monde d'abans e lo monde d'après », separats per 50 ans, projeccion doncas dins un futur relativament pròche. Çò mai important demòra l'entre-dos mondes. Coma faire per accedir de M1 a M2 ? Aquí lo mistèri. Lo fiu conductor del roman es una descobèrta d'un parelh d'astrofisicians, que, despuòi, an disparegut. Lo filh, orfanèu de son temps de jove, entrepren, un còp estudiant, d'esclarcir lo mistèri e o conta tot a son amic Julian, lo narrator. Per aquò faire, li fisa doas claus USB.

Las nòvas de M2 donan de veire una vision apocaliptica... deguda as trebolaments successius tre la fin de las annadas 2020... : roïnas, assassinats, tèrratremòus, desmargament sociau... en mòda de « Granda Reconfiguracion ». La realitat fisica, ela, es geografica, la vila de B.1, lo lac Salagon, las environas, mas tanben sociala e politica amb l'eleccion de Hollande, los Gilets jaunes, l'incendi de Nòstra Dama..., donc relativament al temps de l'escritura del roman e encara culturala amb Jaufré Rudel, lo Papet qu'es escrivan occitan, sens oblidar la referéncia a un conte de Bodon : 50 ans après..., amb un narrator a fons dins la societat : scenarista de serias, Hollywood, casting, sit-com... tot aquò semblant fòrça l'autor : referéncias literàrias (trobador e Calderón), cinematograficas...

Lo raconte es plan menat a partir de l'element desenclavador, lo mistèri de la disparicion dels parents de son amic. Lo quau assabenta regularament lo narrator sus l'estat de sas recèrcas. La dobertura progressiva de las claus USB es una astúcia narrativa que fai progressar lo recit, manten lo suspens.

Se pòt pas faire, ara, sens interrogar lo títol : 666... e avisa-te que soi pas Nostradamus. Vernet, o sabèm, es un acostumat de las guinhadas umoristicas a partir d’una cultura mai que rica, dempuèi las grandas construccions narrativas judo-cristianas o greco-romanas fins a la cultura mai contemporanèa. Mas aquí, i a ben benlèu un òs, que s'apren, probable, a mon ignorància dels arcans mitologico-mistics.

Encara, passa per Nostradamus. La referéncia remanda a prediccions, endevinaire, profecias, catastròfas anonciadas... Sentís a sofre... L'apocalipsi anonciada, ela, remanda a l'escrich de Joan de Patmòs, valent a dire la referéncia crestiana, conoguda amb lo nom de Apocalipsi de sant Joan, redigida sus l'iscla de Patmòs, en mar Egèa, qu'un monastèri i siaguèt bastit. Dins la nomenclatura religiosa, aqueste manescrich pòrta lo numèro 66.

Mas perqué 666 ? Perqué un 6 de mai ? 666 es 3 còps lo nombre 6, 6 qu'es 3x2... 6, 3, siam en plen dins l'interpretacion misteriosa dels nombres, vièlha coma l'umanitat... Qu'es a dire ? Qu'es l'anament del monde, l’anament dels òmes entre sciéncia oculta e religion (que benlèu son equivalentas) ? La solucion es donada a la pagina 16. Sabèm que lo narrator dispausa de doas claus USB que son amic i consigna sas recèrcas. Dins la segonda, un fichièr es titolat coma aqueste raconte, amb un comentari tirat de l'Apocalipsi de Joan de Patmòs que conselha al qu'a d’intelligéncia d'interpretar la chifra de la Bèstia, qu'es una chifra d'òme, siá 6662. Aquí te quite ! E ara, ensaja de compréner, tu ! Çò que comprene ieu, es que l'apocalipsi, tant vau dire totas las catastròfas que metràn fin au monde que conoissèm, es pas lo fach de la « bèstia », lo demon, mas si ben de l'òme.

Demòra que la relacion entre Nostradamus e Joan de Patmòs fai sens : l'apocalipsi, la « Granda reconfiguracion » es ben anonciada. E despuòi de temps ! E perqué pas aicí rampelar la cançon de Martí3 : « L'an 01 es arribat, nos cau tornar recomençar... » ?

Un mot, per acabar, sus la question de la lenga. Los subjèctes dels romans policièrs o de ficcion o las novèlas de Florian Vernet son totjorn fòrtament ligats als problèmas actuaus de la societat. En mai de l'interés narratiu – s'agís pas solament d'una postura de modernisme – i a la question de la lenga : s’agís, per Vernet, de la pausar coma capabla de dire la societat, los problèmas e lo monde de uòi... Per aquò faire, metre l'escritura al diapason de çò comun a tot legeire, amb una lenga estandard.

666... e avisa-te que soi pas Nostradamus es una vertadièra projeccion dins un avenidor cataclismic en fòrma de ficcion que « la ficcion es, cal creire, totjorn estada mon ajuda » (p. 50).

Amb aquò, Florian, seriás pas un lanceur d'alertes, un « mèfi, mauparada » ?