La terribla novela nos butet a la debuta de març : nòstra amija Fabiana Garnerin se’n es anada… Tròp lèu.

En Perigòrd, eras enquera pas tròp coneguda, Fabiana. E pertant, dins ta Coresa tan pròpcha, ocupavas desjà una plaça de las belas. Agrejada de letras, tanleu ta retirada, t'eras apassionada per la lenga occitana e emb lo seriós que te coneissiam, aviàs montat un per un los degras dempuei la licéncia juscinc'au doctorat. Implicada dins la vita publica, elegida de Maimac, eras delegada au parc naturau de Millevachas, animavas tanhen un talhier de lenga, fasiàs de las permanenças a la Iibrariá occitana de Lemòtges, e Paraulas de Novelum aviá aculhit mai d'un texte e poesia que nos avián fach coneitre ta finessa e son talent.

Ta disparicion a laissat ta familha e tots los que te coneissián estabalausits, chucats, desemparats. E que dire de io, que li aviás consacrat tres ans de ta vita... Tres ans de temps, aviàs fosinat dins mos escrichs emb nastretat e clarvesença ,tomant en surfàcia çò que per io eran daus uns còps nonmàs sovenirs de jòunessa, valorizant contra tota esperança daus textes que ne'n auriá mielhs aimat obludar l'existéncia. Quant de messatges, de còps de fiau, quant d'entrevudas tanben durant las qualas, meitat confessairitz, meitat analista, fagueres tornar montar de sabe pas ente de las evidéncias jurcinc'aura plan sebelidas...

En butir enquera mai lonh la consciéncia, per mielhs m'abeurar de tas realitats, aviàs dich, m'avíàs damandat de te menar dins quauquas plaças ente mon imaginari aviá conhat daus racontes trobats dins mos escrichs. E quí, fuguet una mena de pelegrinatge a I' Esperlicha ente espinga enquera la Pès Nuts, lo Víelh Bruelh ente voletejan totjorn las pissaratas, e subretot Merlanda que treva la tòrna d'Arnaud de Lobaterra. E queu trabalh puntilhós duret donc tres ans, jurcinc'a quela jostenença un pauc chafrelhada per la COVID e quela mencion « felicitacions de la jurada », que ne'n ai sentit un pauc de fiertat.

Mas Io trabalh era pas 'chabat, quò fuguet per tu Io remaniament de ta tesi per far naisser quel obratge de mai aísat reçaubre per los legeires. Lo bonur de quela parucion aurá durat per tu nonmàs quauquas setmanas... Fabiana, avem jamai begut Io champagne que ne'n era estat mai d'un còp question, lo viatge de Maimac se faguet pas, e fin finala, ai jamai pogut o ausat te dire tot çò que queu trabalh voliá dire per io. Fauguet quela ultima rencontra en Charenta lemosina per que aguessem quela embraçada esmouguda que, zo crese, valiá tot plen de paraulas e que poguessem pausar per quela darriera fotò...

Fabiana, as tròp breument trauchat lo ceu occitan, mas ta piada, quò es dins nòstres còrs que l'as laissada.