La vida, la vertadièra es totjorn çò que t’arriba al moment que sès a pantaisar de quicòm mai, aquí la reflexion que me fasiái, e que me torna a la memòria, quand pensi als eveniments recents qu’an trebolat mon existéncia. A ieu, es a dire D., lo detectiu mai o mens desbrancat de la planèta.

A l’epòca que te parli la realitat s’èra botada a çaganhejar a mon entorn e m’anavi retrobar lèu dins una polida ratatolha d’ont me sortiguèri a la fin perque l’astre es generalament favorable a las canalhas. T’o conti a tu perque sès una puta de jornalista, bon coma jornalista, mas puta, mas avisa-te plan qu’es un paquet que te passi que risca de te petar pel morre se te mesfisas pas s’un còp l’escrives dins ton meçorguièr…

Lo nos de l’istòria ? Te la fau corta ja que de tot biais soi pas brica segur que pòscas compréner totas las finessas del daquòs. Partiguèt d’una infò, confidenciala coma se deu. Cossí aquesta infò m’arribèt ? la qu’amodèt lo Grand Rambalh ? O te contarai pel menut s’ai léser, una autra vegada, donca. De tot biais es encara un embolh de primièra division.

Te cal visualizar la scèna : lo Numèro 11 li aviá dit al 12, «  escota, as que de li demandar al 5, soi segur qu’es al fial del tot, el, perque ne parlèt al 7 l’autra setmana e lo 7 en persona me vendèt l’informacion contra un paquetàs d’èuros de contrabanda. Me seguisses ?

Mas te cal mesfisar e demorar prudent, son de causas que trempan dins la nitroglicerina. O sabes, e s’o sabes pas t’o disi ieu, cossí lo 7 finiguèt : a l'ora que sèm a es a se préner de vacanças perpetualas al fons de la mar, en fàcia de la toristica calanca d’En-Vau, amb los dos pès dins un blòc de cent quilòs de cement Lafarge. Del prompt, a la nòrma NFP 15 317, relativa als produits adaptats a l’aiga de mar.

Coma te’n dobtas : una istòria embrolhada coma un camp de favas.

Mas, embrolhada qu’entortobilhada, oblides pas qu’èra question d’un afar d’un milierat de milions d’èuros dins una maleta blindada que lo mai desgordit comptava se metre dins las pòchas (OK, es un biais de dire). Una palha ! Sus aqueste afar (argent brut, commissions retroactivas, racket, evasion fiscala, etcetèra : la totala) l’identitat dels beneficiaris èra desconeguda, mas aisidament deductibla essent l’origina versemblabla de la moneda, mas evidentament èran totes fòra sospeit e intocables.

Los autres protagonistas ?

Avián (çò es los onorables membres de las còlas de O.B e de P.G) trabalhat amassa, antan : extorsion de fons, comèrç de merças illicitas e d’armas, prostitucion de menors, trafec d’organs e ne passi mas despuèi qualques annadas èran a se tirar la borra. Amb qualques regiscles fachoses.

De son costat lo capmèstre de l’Organizacion de Benfasença (es a dire Numèro 1 de O.B), èra sus sa fin. N’èra vengut gaireben a refusar totas las fòrmas repertoriadas de la Realitat e las afrontava cada jorn jos cocaina e amfetaminas amb determinacion mas sense metòde. Lo sol problèma, manca d’astre, es que la Realitat èra lo sol endreit ont se podiá trobar encara un bon Pastagàs e un malt escocés acceptable. Lo comptable de l’Organizacion (N° 4 de O.B) èra sarrat coma una cèba verda. Imagina, es un gus que pretendiá qu’a la fin de la cena Nòstre Sénher aviá declarat, « bon, e ben, ara, anam demandar d’addicions separadas ». Dins los darrièrs tempses, malgrat son pedigree de proxenèta sus granda escala e de dealer (1.O.B), lo patron aviá virat moralizator, romegava que la pornografia aviá finit per se forrar de pertot dins lo mond que nos environava, e en mai, que los filmes èran fosques.

Consequéncia immediata, l’O.B en tant qu’organisme respectable e fisable, fins aquí notat onorablament per las Agéncias especializadas (Moody’s, Fitch Ratings, Standard & Poor’s) trantalhava seriosament. Quand la tèsta partís en colha, lo restant es pas luènh de seguir.

Ieu aviái negociat mos servicis amb la partida advèrsa (Percors Ganhant). Un còp de poker riscat, mas pel primièr còp de ma garça de vida aviái en man una Royal Flush a picas (0,01 % de probabilitat !) que riscavi pas de la daissar pèrdre. Èri prèste a jogar lo tapís, la camisa, las caucetas, la Patek e lo caleçon. Es dire.

Èran los de P.G, o cal reconéisser, los sòcis mai credibles, mai realistas e mièlhs informats del mercat. S’èran lançats dins las drògas duras aut de gamma, la creacion de Fake News a la demanda, l’evasion fiscala a granda escala e recentament emplegavan dos especialistas de l’I.A que pagavan una fortuna. N’èran a virar banditisme en cravata e attache-case, avián dos representants discrets a l’Assemblada Nacionala e s’èran constituit un lobby de professionals a Bruxèlas. Pagavan mon intervencion a un nivèl superior.

Per ma part, aviái (es a dire ieu, D) dins l’idèa, subliminala e geniala, de provocar a la tota fin e a títol de conservacion personala una batèsta entre los dos clans que los ocupariá lo temps per ieu de tirar la castanha quand tubariá e de me far la mala amb lo ganòt. Amb un pauc de bona fortuna, m’oblidarián lo temps que serián a s’entrescotelar, e seriá per ieu l’escasença somniada de m’esvalir dins la natura tropicala. M’èri engimbradas doas sortidas de secors. Apuèi, tot èra question de timing, de bòl, e de las aver plan penjadas.

Un contratemps èra totjorn possible e i aguèri dreit, mas finalament me permetèt de me sortir de davant al moment que lo carnaval entre las doas còlas d’arlandièrs se desencadenèt.

Error mieuna ? Cèrtas. Aviái pas comptat amb la polícia que me tombèt inopinadament sus la codena jos la fòrma d’un folha-mèrda desobrat, d’aqueles que se figuran que val mai ne far tròp. Aviá vagament solfinat çò que se tramava, la voliá jogar incorruptible, e aviá finit per m’arribar entre las patas.

D’alhors me demandavi (es ieu, lo personatge sonat «  D » que parla, te cal seguir, mèrda) s’o fasiá pas exprès d’èsser con, aqueste gus e çò que podiá brandar (l’apelarem P) dins la polícia. Compreniá pas res a res, ni a aqueste afar, ni als autres. Èra incapable de jutjament senat e de préner una decision pertinenta. E per aquò dangierós, de segur.

Per que comprengas : un jorn, aquí que me ven veire al burèu de l'Agéncia. Se crei que me va sortir lo babòt del nas o me far cantar jol pretèxte que coneis sus ieu una istòria vièlha coma los OGM de filhas sul trepador qu’aurián trabalhat per ieu fa vint ans e patin e cofin  ! Quane con ! i a prescripcion, mas s’imagina çaquelà que li vau donar las entresenhas qu’es pas fotut d’obténer, el. En mai, se crei que me manipula. Es pas bèl !

Non sai perqué, mas amb el tot vira a la metafisica e sense relambi es a te far de rasonaments en clau o per parabòlas : te doni un exemple, a un moment me fa (lo gonze, P) :

- E qué fariás tu (D), tu que sès tan desgordit, se lo nonres t’atacava sense avisar ? e ? que fariás ?

Ai comprés a mièja badada la menaça sosentenduda. Li respondi, en poèta :

- Es evident : me fisariái pas a La Trinitat perque la paura ela patís d’una gastro, ni a Nemesis tanpauc, vist qu’aquesta aurà lèu lo fòc al cuol !

- Mas se los ratasses t’assalhisson ? sabes, los ratasses ! o un ratàs gròs ? tu, qué ne diriás ?

- Rai, que li ai fait, mas s’aquò te tafura, ai la responsa a ta question : agacha un pauc dins lo compartiment d’enaut del congelator. A agachat.

- Puta Macarèl ! a fait, es un 44 Magnum 6,5 ! un vertadièr ! es cargat ? cossí i vas !

- Qué vòls, cal çò que cal, aquestes de ratasses per aquí son de balèses. Li ai fait. E m’emmerdes pas, ai un pòrt d’arma, professional.

Sai pas perqué, es pas jamai tornat. Benlèu èra pas tan con qu’aquò.

… Sense comptar los imprevistes e totas las autras empachas imaginablas dins aquela mena de galèra. Sabes pas jamai d’ont pòt venir la catastròfa. Exemple, per que comprengas. La femna (Y). N’i a totjorn una, senon seriá pas complet. Una genre de las qu’auriá de relacions sexualas correntas e consentidas amb ieu (D)… e que se meritariá un fum de noms, mas de femna del mond, cèrtas non. Los abelits de O.B (e benlèu mos quites comanditaris) me l’avián (Y) fotuda entre las patas per tal de me far parlar e desparlar, s’èran figurats (O.B.1 ; 11 ; 12, 13, etc.) que los vesiái pas venir ! Cal pas desconar : fa qualques annadas tot lo mond la considerava coma polida, e un pauc mai : genre bimbo, mas classa, solament èrem ara tot just après lo Pleistocèn. Imagina. Una combina a la m’as-colhonat. M’avián sosestimat, es quicòm que se paga. Me joguèt ela la granda scèna de la seduccion, e aquí-l’as a m’agachar coma s’èri una rauba de Diòr en sòlda, la darrièra del magazin e a sa talha… La menèri galantament al Carlton, cal pas èsser rapiàs, me la tirèri coma se deu e al matin la fotèri defòra : m’insolentèt amb un vocabulari de cagòla autentica que te promèti que regrèti de l’aver pas enregistrada. Un còp partida passèri d’insecticidi dins la cambra e comandèri un pichòt dejunar reparator.

Evidentament, a començat de camfrar e de sentir a rabinat quand totes an finit per se dire que benlèu jogavi (ieu, D) doble jòc, o benlèu s’èran procurat mon CV a la parròquia. Mon problèma coma t’ai explicat èra essencialament de timing. Esperar lo moment favorable, demorar lo mèstre del temps. Cal de nèrvis. Ieu, lo iogà me sufís generalament mas aquí me faguèri ajudar per un coach, un especialista de sofrologia que te pòdi recomandar se n’as de besonh. Aviái l’adreça per un amic, F.V : l’escròc, pas l’escrivan, lo que fa pel moment un estatge a las Baumetas per un cambriolatge mancat dins una bijotariá del Cap d’Agde.

Coma èra de preveire, perque los malfarasses ara son aital, previsibles, m’an sortit (los Tres Stooges coma los apèli : o siá los numèros 11/12/7, soi segur que te sovènes de I wanna be your dog) l’argument ontologic, per clavar la discutida sus quicòm de positiu. Ne son encara aquí, a la dimension teologica, un briconèl arcaïca, lo bricolatge de la pensada : de Spinoza, de Kant, de Nietszche, de Camus e te parli pas de Wittgenstein n’an jamai ausit parlar ! L’incultura de las generacions actualas me seca.

Per que se calèssen totes a la fin perque n’i aviá un (lo 12, lo mai desgordit, te juri) que m’aviá entreprés amb la Sorata II. 42, (La Vaca), lor ai dich que òc, que Godot èra saique plan viu a las darrièras novèlas, mas que l’AFP aviá totjorn pas confirmat. L’informacion a mes un moment per circular dins lors sinapsis. Del temps que soscavan a la question (ieu, D) ai agut tot lo temps de desforrelar l’artilhariá de campanha e los ai fumats lèu fait. Los tres. Una pruna cadun, e lo repic per en cas que... Te vau dire, an semblat sospreses. Dins lo fons, d’amators. Cocanha, lo problèma es estat reglat. Del còp toquèri çò previst pel contracte, un afar es un afar, dètz del cent del magòt sense comptar los fraisses, e TVA compresa.

Mon Comanditari (P.G) èra tanben en fin de carrièra, i podèm pas res, es una generacion que se’n va. Me disiá : «  Filh, aquò m’arriba de mai en mai sovent : ai sòm, me vau colcar, m’endormissi. Me desrevelhi, e trobi pas pus mon lièit. I a quicòm que truca, soi segur qu’es ligat a la mondializacion. Mas cervèlas an passat la data de perempcion » . Aviá bravament rason.

Los que demoravan de la còla dels arlequins de O.B que cresián a tota fòrça qu’èra el (P.G) qu’aviá liquidat lors collègas (11/12/7, etc.) montèron l’expedicion de desratizacion qu’aviái prevista, una coma se’n èra pas vista per aicí despuèi lo temps de Spirito e Carbone. Quicòm coma lo Saint Valentine's Day massacre, en mai fun.

Mas aquò es publicament conegut, la premsa se’n es encargada.

E ara s’arrestavas l’enregistrament… I es ?

… Apuèi ? e ben ai plaçat lo ganòt dins un paradís Off-shore, passat una quinzenada en Tailanda per una cura de body-body terapeutic, e actualament soi en partença per Santo Domingo. Accionari, a mièjas, dins un Casino familial tranquilon que servís de cobertura, un establiment embessonat amb un torofle per toristas americans fortunats, e una banca discrèta especializada dins lo blanquiment de devisas exoticas, mas aquò o te gardas per tu.

Florian. 24/25 de Setembre de 2024.